Şair-Yazar Leyla Koçak Oruç Kimdir?

Şair-Yazar Leyla Koçak Oruç Kimdir?

Şair LEYLA KOÇAK ORUÇ,  1963, Kahramanmaraş, Türkoğlu pınarhüyük  (Fanfas) köyünde, Salman ve Elif Koçak'tan doğma, sekiz kardeşten biridir.

İlkokulu Antakya- Hatay Reyhanlı'da, ortaokulu Kahramanmaraş Çağlayancerit, liseyi Siirt Pervari'de bitirdi. Üniversitede okurken evlenip Almanya'ya gitti 22 yıl yaşadıktan sonra ülkesine dönüş yaptı ve Mersin'e yerleşti.

   2019'da ( Bir Leyla)  isimli bir kitabı çıktı  2023'te İKİ HECE isimli ikinci kitabı çıktı ve bir çok Antoloji kitaplarında  şiirleri yayınlandı. Türkiye’de 8 Antoloji kitabında, Azerbaycan' da en az 20 Antoloji kitaplarında  şiirleri yerini aldı, yine Azerbaycan'da gazete ve internet sitelerinde sosyal medya şiir ve edebiyat guruplarında şiirleri yayınlandı...(Şiir FM' de ayın şairi seçildi ve şiirlerinin tamamına yakını çok özel sesler tarafından seslendirildi) TRT Çukurova Radyosunda proğramlara konuk oldu.

     Değerli bestekarlar tarafından şiirleri bestelendi, 35 tane kadar bestelenmiş eserin güftekarıdır.Kişisel ve içe dönük duygularımın adeta kaleme çağlamasıdır,İnsan düşüncesinin ve ruhunun dilidir kitaplarım.Tanrı ile aramda hiç bir çemberin kalmadığı dizelerdir şiirlerim, onun yüceliği karşısında kalemimin bükülüp öze duyulan hayranlığımın ifadeleridir.

( Diyor Leyla Koçak Oruç)

Aşk, özlem, ayrılık gibi konuların lirik,  epik tasavvufi biçimiyle anlatılmasıdır.Küçük yaşlardan beri şiire, özellikle Anadolu ozanlarına ve Türk kültürüne ilgi duydu 25 yıldır şiir yazıyor.En büyük hayali çok sevdiği ozanlar gibi Türk şiirinde iz bırakabilmek. Şair şiire hece ile devam etmekte

‘’Kadın olma bilinciyle kendi kişiliğimi yok saymadan,

zedelemeden yazmaya çalıştım.’’

Eseri

YAZ  GELİR  BANA

Mani olan nedir, söyle gazeli,

Sabır tesbih kırsın, yüz  gelir bana.

Kılavuzdur sana, eyle güzeli,

Gönül kırmak olmaz, yoz gelir bana.

Bülbül kanat çırpar, güle çatarak,

Her bahar sonrası, sözü atarak,

Mâna dağında ah, bağı satarak,

Meydan okur cana, az  gelir bana.

Mavi sarmaşığın  kokusu gülden,

Gecenin anlından öpüyor çölden,

Örgü örgü sessiz, yorganı tülden,

Bağsız bahçesiz ah, naz gelir bana.

Kuğular semahta, süzülür gizler,

Gök bahçesi demi,  efsunkar hazlar,

Mayası ruhani, mevsimler izler,

Dilleri klavuz, saz gelir bana.

En divane aşık, solumdan ağlar,

Çoğalır böylece, düşçüldür çağlar,

Gözde gönülden ah, muhtaçtır dağlar,

Zaman kıyısında, haz gelir bana.

Şu alem otağa , misafir aykız,

Toros dağı gibi, uğurlu saykız,

Çevrilse kemerle, belinde yay kız,

Tülü sevda kokar, yaz gelir bana.